මං මේ කැම්පේන් එක කරන්නෙ ෆුල්ටයිම් . රස්සාව කරන්නෙ පාට් ටයිම්. මං හිටපු ජවිපෙ, හිරු කණ්ඩායම, ලංකා ලෙෆ්ට් වගේ වැඩසටහන්වලදිත් මං මේ විදියටම තමයි වැඩ කළේ. වෙනසක් නැහැ. ඒ වුණාට ඒවයෙ මා එක්ක එකට වැඩ කරපු එවුනුත් මට දැන් කියනවා මං සල්ලිවලටය වැඩ කරන්නෙ කියලා. මං ඒ කාලෙ රස්සාව කරලා ගෙනාපු සල්ලිවලින් ප්ලේන්ටියක් හරි බීපු එවුනුත් ඒ අතර ඉන්නවා. ඒකට හේතුව උනුත් පෞද්ගලිකකරණය වෙලා. මං තාම ජනසතුයි. ඒ කියන්නෙ සමාජවාදීයි.
සුජීව තෙන්නකෝන් – සහකාර කොමසාරිස් (කාර්මික), මෝටර් ප්‍රවාහන දෙපාර්තමේන්තුව ස්වාධීන රූපවාහිනියේ හෝප් වැඩසටහනේදී ඉදිරිපත් කරන ලද අදහස් ඇසුරෙනි
වෘත්තීය සමිති කටයුතු වෙනුවෙන් නිදහස් වී සිටින රාජ්‍ය සේවකයන් ඒ සඳහා භාවිතා කරනු ලබන්නේ ආයතන සංග්‍රහයේ XXV පරිච්ඡේදයේ දැක්වෙන වරප්‍රසාදයි. ඒවා රූපයේ දැක්වේ. ඒ අනුව, අවුරුදු හතරක් දක්වා පූර්ණ කාලීනව නිදහස් විය හැකිය. මහින්ද ජයසිංහ අවුරුදු 23ක කාලයක් නිදහස් වී සිටින බව මෙම වීඩියෝවේ දැක්වේ. ඒ සඳහා ඇමතිවරයාගේ අනුමැතිය ලබාගන්නා බව දැක්වේ. වෘත්තීය සංගම් කටයුතුවලට නිදහස් වී සිටින මෙම විප්ලවවාදීන් ඇමතිවරයා ළඟ පිංසෙණ්ඩු වී එසේ කරගැනීම කොයි තරම් නිර්ලජ්ජිත වැඩක්ද? දශක ගණන් එකම අය වෘත්තීය සමිති කටයුතුවලට නිදහස් වී සිටින්නේත්, ප්‍රධාන තනතුරු දරන්නේත් මේ සංගම්වල වෙනත් නායකයන් නැති නිසාද?
ශ්‍රී ලංකාව මුහුණදී තිබෙන ආර්ථික අර්බුදය හමුවේ ආර්ථික කළමනාකරුවන් ගොඩඒම සඳහා දැඩි පරිශ්‍රමයක් දරමින් සිටින බව නොරහසකි. මෙවැනි සිල්ලර අභියෝග කරන්නන්ට පුවත්පත්වල ඉඩ වෙන්වන්නේ එවැනි පසුබිමකය.
මා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ සේවය කළ සමයේ මගේ සේවා ගිවිසුම අනුව මා ඔවුන් විසින් ලබාදෙන සමාජාරක්ෂක දීමනාව මවිසින් සොයාගත් විශ්‍රාම වැටුප් ගිනුමක ආයෝජනය කළ යුතු විය. මෙය එවැනි ආයතන විසින් තම ඩොලර් විශ්‍රාම වැටුපෙන් මෙන් ම දේශීය ඊපීඑෆ්, ඊටීඑෆ් ආදියෙන් ද සේවකයන්ගෙන් කොටසක් බැහැර කර ඇඟ බේරාගැනීම සඳහා අනුගමනය කරන කූට උපායකි. සේවා ගිවිසුමේ සඳහන් ඉහත කී අවශ්‍යතාව සඳහා මම පෞද්ගලික විශ්‍රාම වැටුප් ක්‍රම පිළිබඳ සොයා බැලුවෙමි. ඇත්තෙන් ම, සොයා බලන්නට තරම් විවිධ විශ්‍රාම වැටුප් ක්‍රම රැසක් මේ රටෙහි නැත.
වර්තමානයේදී උද්ඝෝෂණ පවත්වන්නේ බලය පෙන්වීමට බව කවුරුත් දනිති. එය බල දේශපාලනයයි. එය වැරදි යයි මම නොකියමි. ඒ වෙනුවෙන් මැදිහත්වීම හෝ පාවිච්චි වීම තමන්ගේ කැමැත්තකි. එහෙත්, තමන්ගේ ආරක්ෂාව ගැන ද සිතීම ඉතා වැදගත්ය. එහෙයින්, කලකට ඉහතදී මාධ්‍ය සංවිධානයක් වෙනුවෙන් කරන ලද පරිවර්තනයකින් උපුටාගත් මෙම කොටස මෙහි පළකරමි.
පදවියේ සිට පුල්මුඩේට යන පාරෙ දහයෙ කණුවෙ පරණ මැදවච්චියේ ඉස්කෝලෙක 1940 දශකයේ පරණ ලොග් පොතක තිබුණු සටහන් වගයක් ගැන මට වරක් එක් ගුරුවරයකු පැවසුවා. ඒ අනුව, පාසලේ සිසුන් පිරිසක් මුල් ගුරුතුමා සමග අධ්‍යාපන චාරිකාවක් ගිහින් තිබුණේ වර්තමන පදවි පරාක්‍රමපුර වන වන්නච්චිය හරහායි. ඔවුන් ගිහින් තිබුණේ තෙන්නමරවාඩි නම් පැරණි දෙමළ ගමට. ඒ ගමනෙ අරමුණක් ලෙස සඳහන් වුණේ උළු ගෙවිල්ලපු ගෙයක් බලන එකලු.
අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ ලාල් කාන්ත ද්‍රෝහියා සහ සතුරා පිළිබඳ අර්ථකථනයක් කරමින් පෙසපට යම් අනතුරු ඇඟවීමක් කරන අයුරු වීඩියෝවක දැක්කා. දුරස්ථ
සම්මාන සඳහා පොත් ලිවීමේ හා කියවන බව ප්‍රදර්ශනය කිරීම සඳහා පොත් කියවීමේ ආසාව පාලනය කරගැනීම ජීවිතයේ ඉහළ අවධියක්. හැබැයි, මොන ආකාරයකින් හරි සමාජයට වැදගත් අත්දැකීම් හා දැනුම බෙදාගන්න. අඛණ්ඩව ප්‍රශ්න කරන්න. සංවාද කරන්න. සතුට සඳහා කියවන්න. පොත්පත්වල ඇති සියලු දේ ඇත්ත යයි විශ්වාස නොකරන්න.
එහිදී අපේ දරුවන්ගේ පෝෂණය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ඉතා වැදගත්. එය දේශපාලන වාසි ලබාගැනීම සඳහා අධි සංවේදීකරණය නොකර සාක්ෂි මත පදනම් වූ ප්‍රවේශයකින් විසඳුම් සෙවිය යුතු කාරණයක්.